Submitted by admin on Mon, 11/26/2012 - 23:42.
INFINITIF czyli inaczej mówiąc BEZOKOLICZNIK
Jest to forma nieodmienna, stanowiąc podstawową formę czasownika. W języku francuskim wyróżniamy trzy grupy koniugacyjne (I, II, III), które stanowią wzór odmian czasowników. To właśnie bezokoliczniki (i ich odpowiednie końcówki) pozwalają nam określić, do której grupy dany czasownik należy.
|
BEZOKOLICZNIK |
KOŃCÓWKA |
I gr. koniugacyjna |
Parler (mówić)
Aimer (lubić, kochać)
Chanter (śpiewać)
Regarder (oglądać) |
- er |
II gr. koniugacyjna |
Finir (kończyć)
Dormir (spać)
Mourrir (umrzeć)
Choisir (wybrać) |
- ir |
III gr. Koniugacyjna (nieregularna) |
Aller (iść, jechać)
Vouloir (chcieć)
Connaître (znać)
Prendre (brać) |
Wszystkie pozostałe końcówki od czasowników nieregularnych: -er (tylko aller), -ir, -oir, -re. |
Cechy charakterystyczne
Bezokolicznik w zdaniu francuskim pełni funkcję rzeczownika, zachowując jednocześnie swoje właściwości czasownikowe.
Je voudrais vous annoncer ma décision.
Chciałbym przekazać Wam/Państwu swoją decyzję.
|
W powyższym zdaniu czasownik annoncer, jako rzeczownik, pełni funkcję dopełnienia dla je voudrais (Chciałbym…. – syntagma czasownikowa wymaga dopełnienie zarówno w języku polskim, jak i w języku francuskim: chciałbym coś/coś zrobić). Zachowuje jednak własne dopełnienie bliższe annoncer ma décision – ogłosić/przekazać decyzję.
