Submitted by admin on Thu, 11/15/2012 - 00:20.
W każdym języku występuje kilka ważnych czasowników, bez których tak naprawdę ani rusz! Nie sposób bowiem posługiwać się językiem bez takich czasowników jak „być”, „mieć”, „robić”, czy „iść”. Co więcej najczęściej takie czasowniki odmieniają się nieregularnie, a ich odmianę po prostu TRZEBA wykuć na pamięć. Nie inaczej jest w przypadku języka francuskiego. Dlatego w tym rozdziale poznamy odmianę tych czasowników oraz ich szczególne zastosowanie, które z pewnością Wam się przyda.W każdym języku występuje kilka ważnych czasowników, bez których tak naprawdę ani rusz! Nie sposób bowiem posługiwać się językiem bez takich czasowników jak „być”, „mieć”, „robić”, czy „iść”. Co więcej najczęściej takie czasowniki odmieniają się nieregularnie, a ich odmianę po prostu TRZEBA wykuć na pamięć. Nie inaczej jest w przypadku języka francuskiego. Dlatego w tym rozdziale poznamy odmianę tych czasowników oraz ich szczególne zastosowanie, które z pewnością Wam się przyda.
ÊTRE
Czyli najbardziej podstawowy czasownik oznaczający być. Służy do
opisywania osób i rzeczy. Często stoi po nim przymiotnik:
Elle est grande et mince.
(Ona jest wysoka i szczupła.) |
Les chaises sont confortables.
(Krzesła są wygodne.) |
Służy również do konstruowania czasu przeszłego le passé camposé, o czym szerzej w kolejnych rozdziałach:
Elle est partie au travail ce matin.
(Ona dzisiaj rano wyszła do pracy.) |
A oto odmiana tego czasownika:
OSOBA |
KOŃCÓWKA |
je |
suis |
tu |
es |
il |
est |
nous |
sommes |
vous |
êtes |
ils |
sont |
AVOIR
Czasownik avoir (mieć) służy do informowania o stanie posiadania. Używa się go również, opisując czyjś wygląd. Oto przykładowe zdania:
J'ai trois chats et quatre chiens.
(Mam trzy koty i cztery psy.)
|
Elle a les yeux bruns.
(Ona ma brązowe oczy.) |
Podobnie jak être przyda się nam później do tworzenia zdań w czasie przeszłym passé camposé.
Elle a vu cet accident.
(Ona widziała ten wypadek.) |
Czasownik avoir w czasie teraźniejszym odmienia się następująco:
OSOBA |
KOŃCÓWKA |
je |
ai (j’ai) |
tu |
as |
il |
a |
nous |
avons |
vous |
avez |
ils |
ont |
IL Y A
Avoir potrzebny nam jest również do bardzo przydatnego wyrażenia, jakim jest il y a.
Jest to jedna z najczęściej stosowanych konstrukcji w języku francuskim i oznacza „jest, znajduje się”. Jest to stała konstrukcja, a rzeczownik, który po niej stoi, jest z reguły poprzedzony rodzajnikiem nieokreślonym. Trzeba zauważyć, że rzeczownik stojący po wyrażeniu il y a może być użyty w liczbie pojedynczej lub mnogiej, np.
Dans ma chambre, il y a un lit.
(W moim pokoju jest łóżko.)
|
Dans cette rue, il y a des magasins.
(Na tej ulicy są sklepy.) |
FAIRE
Kolejnym czasownikiem, który warto poznać jest faire , czyli „robić”. Przyda Wam się chociażby do tego, żeby powiedzieć:
Je fais des achats.
( Robię zakupy.) |
Est-ce que tu fais du sport?
(Czy uprawiasz sport?) |
OSOBA |
KOŃCÓWKA |
je |
fais |
tu |
fais |
il |
fait |
nous |
faisons |
vous |
faites |
ils |
font |
ALLER
Również czasownik aller (iść, jechać) odmienia się w sposób nieregularny, co oznacza że należy się tej odmiany nauczyć na pamięć. Oto jak wygląda jego odmiana:
OSOBA |
KOŃCÓWKA |
je |
vais |
tu |
vas |
il |
va |
nous |
allons |
vous |
allez |
ils |
vont |
Czasownik aller występuje zawsze nierozłącznie z przyimkiem à czyli:
Je vais à Paris.
(Jadę do Paryża.) |
Il va au travail.
(On idzie do pracy.) |
Tu vas à la maison.
(Idziesz do domu.) |
Uwaga: w przypadku krajów rodzaju żeńskiego stosujemy z kolei en.
Je vais en Pologne.
(Jadę do Polski.) |
Tu vas en France.
(Jedziesz do Francji.) |
VENIR
Na koniec poznamy jeszcze odmianę jednego ważnego czasownika venir, który oznacza przyjść, przyjechać, pochodzić.
OSOBA |
KOŃCÓWKA |
je |
viens |
tu |
viens |
il |
vient |
nous |
venons |
vous |
venez |
ils |
viennent |
Je viens de Varsovie.
(Pochodzę z Warszawy.) |
D'où vient-il?
(Skąd on pochodzi?) |