Skoro potrafimy już tworzyć zdania oznajmujące w czasie teraźniejszym, warto poznać zasady tworzenia pytań i przeczeń w języku francusku.
Zadawanie pytań w języku francuskim jest bardzo proste. Możemy je zadać poprzez:
INTONACJĘ |
To najprostszy sposób zadawania pytań, gdyż szyk zdania jest taki sam jak szyk zdania oznajmującego. Operujemy jedynie głosem. Pytań przez intonację używamy jednak raczej w języku potocznym.
Np.
Tu es polonais? |
Elle parle anglais? |
Pytanie przez inwersję
Inwersja to dobrze wszystkim znany z języka angielskiego sposób zadawania pytań. Polega on na przestawieniu orzeczenia i zaimka osobowego w funkcji podmiotu. Zaimek osobowy zawsze oddzielamy od orzeczenia myślnikiem.
Np.
Tu es français. -> Es-tu français? |
Żeby uniknąć wymawiania dwóch samogłosek jednocześnie, w przypadku elle, il oraz on, dodajemy –t-, które pomaga nam w wymowie.
Ton père va-t-il rester? |
To również całkiem prosty sposób zadawania pytań. Polega jedynie na dostawieniu na początku zdania pytającego zwrotu „Est-ce que…”, a następnie dodaniu zwykłego zdania oznajmującego.
Np.
Est-ce que vous parlez anglais? |
Należy uważać na zaimki osobowe zaczynające się na samogłoskę np. elle, il, gdyż w języku francusku nie możemy powiedzieć ….que il… . W takim przypadku stosujemy elizję, czyli wstawienie apostrofu, by uniknąć wymawiania dwóch samogłosek. W ten sposób powstaje qu’il.
Est-ce qu'elle aime la musique? |
Nie na wszystkie pytania można jednak odpowiedzieć tylko TAK lub NIE. Czasem potrzebujemy zadać pytanie typu: kiedy?, gdzie?, kto?, jak? itp.
W tym celu niezbędna jest znajomość podstawowych zaimków pytajnych w zależności od tego, o co pytamy.
Qui est-elle? |
Qui écoutes-tu ? |
Que veux-tu ? |
Qu’est-ce que nous pouvons faire pour vous? |
Quand tu es né? |
Quand Lili va-t-elle en France? |
Où habites-tu? |
Où est Pierre? |
Comment t'appelles-tu? |
Comment aller à la poste? |
Pourquoi prenez-vous l'avion? |
Pourquoi sors-tu? |
Combien ça coûte? |
Jak widać na powyższych przykładach, wystarczy zastosować odpowiedni zaimek, a następnie zastosować opisywaną wcześniej inwersję. Możemy także korzystać z konstrukcji Est-ce que. Wówczas pytanie takie wygląda następująco:
Qu'est-ce qui fait ce bruit? |
PRZECZENIE
Przeczenie w języku francuskim wygląda nieco inaczej jak przeczenie w języku polskim czy angielskim. Przede wszystkim składa się z dwóch elementów: ne oraz pas. Tworząc zdanie przeczące pierwszy z tych elementów umieszczamy przed czasownikiem (ne) drugi zaś bezpośrednio po czasowniku (pas), w ten sposób:
Je/tu/il/nous… + ne + infinitive + pas |
Np.
Je suis française. -> Je ne suis pas française. |
Je mange mon petit déjeuner. -> Je ne mange pas mon petit déjeuner. |
Oczywiście pamiętamy o tym, że jeżeli pierwsza część przeczenia ne..., jeżeli stoi przed samogłoską lub h niemym, to przyjmie formę skróconą n'.
Np.
Il a un chien. -> Il n'a pas de chien. |
J'aime le jazz. -> Je n'aime pas le jazz. |
J'habite a Paris. -> Je n'habite pas a Paris. |
PRZECZENIE BEZ “PAS”
Oprócz wyżej wymienionego sposobu przeczenia, istnieją jeszcze inne formy negacji, które pozwolą Wam tworzyć nieco bardziej zaawansowane zdania. Formy te mogą zastąpić pas i sprawić, że przeczenie zmieni sens:
ne ... jamais |
nigdy |
Il ne sourit jamais |
On nigdy się nie uśmiecha |
ne ... personne |
nikt |
Il n’y a personne |
Nie ma tam nikogo |
ne ... rien |
nic |
Il ne mange rien |
On nic nie je |
ne ... plus |
już nie |
Il ne dort plus |
On już nie śpi |
ne ... aucun(e) |
żaden |
Il n'a aucun ami |
On nie ma żadnego przyjaciela |
Uwaga: nigdy nie używajcie tych form z pas
Il n’y a pas personne |
PRZECZENIE W JĘZYKU POTOCZNYM
Warto wiedzieć, że w języku potocznym możemy pominąć partykułę ne. Francuzi często to robią, dlatego warto być na to przygotowanym :).
Elle fume plus. |
Je sais pas. |